At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Praeteritis, inquit, gaudeo. Duo Reges: constructio interrete. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quod equidem non reprehendo; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?

Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Sed potestne rerum maior esse dissensio? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Sed ego in hoc resisto; Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quid dubitas igitur mutare principia naturae?

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ac tamen hic mallet non dolere.

Vide, quaeso, rectumne sit. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Quo modo autem philosophus loquitur? Pauca mutat vel plura sane; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Prioris generis est docilitas, memoria; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quae ista amicitia est? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Haec igitur Epicuri non probo, inquam.

Ita prorsus, inquam; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;